Συντάκτης άρθρου:akmakas

 

 

Από καιρό λοιπόν γυρνούσε στο μυαλό μου να γράψω την πρώτη μου επαφή με το θερινό σινεμά που μάλιστα ήταν και η ποιο συναρπαστική διότι η πρώτη επαφή συνδυάστηκε με την μοναδική ταινία του George Lucas.

Νομίζω πως καταλάβατε για ποια ταινία μιλάω έτσι δεν είναι?Μα φυσικά για την ταινία πόλεμος των άστρων η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται.Τελικά αυτή η ταινία αποδείχθηκε καθοριστική για την μεγάλη αγάπη που έχω για αυτή την τριλογία..Τι δεν είναι τριλογία τώρα πια? Μπααα για εμένα είναι τριλογία διότι έχω μείνει στα παλιά και δεν αναγνωρίζω τα καινούρια κομπιουτερίστικα του George Lukas...

 

Το καθημερινό μπάνιο στην θάλασσα ήταν μια πραγματική εμπειρία για όλα τα παιδιά.

Θυμάμαι ένα ζεστό απόγευμα του Ιουλίου του 1981 καθώς ανηφορίζαμε με την μητέρα μου ένα μικρό στενό δρομάκι στην Χανιώτη Χαλκιδικής.Είχαμε πάει για παραθέριση τότε και η χαρά μου ήταν διπλή διότι εκείνη την φορά είχε έρθει και ο αγαπημένος μου ξάδερφος με την ξαδέρφη μου και την οικογένειά τους και έμεναν εκεί ακριβώς λίγο ποιο πάνω από εμάς..Καταλαβαίνετε λοιπόν τι παιχνίδι έπεφτε κάθε μέρα..Τι ποδήλατο ,τι κρυφτό ,τι κυνηγητό ,τι φαγάνες στο χώμα ,τι γδαρμένα χέρια και πόδια τίγκα στο αίμα και στο πενταντίν..αχ ένας παράδεισος πραγματικά...Εκείνο λοιπόν το νωχελικό ζεστό απόγευμα είχαμε κατέβει στην πλατεία για κάποια δουλειά δεν θυμάμαι ίσως ίσως για ψώνια και γυρνούσαμε αργά για το σπίτι..

Η Χανιώτη του 81 όπως την θυμάμαι ακόμη.Παιχνίδι,χώμα,Δένδρα.ξενοιασιά.

Η Χανιώτη τότε ήταν Παρθένη και γεμάτη με δέντρα πεύκα σπίτια με αυλές,αλλά και σιχαμερές σφήγκες της οποίες σκότωνα με μίσος..Κάτω οι δρόμοι ήταν κυρίως χωμάτινοι με μπόλικες πετρούλες τις οποίες κλοτσούσα ανεβαίνοντας εκείνο το δρομάκι με τις φτωχές ρημαγμένες παντόφλες μου..Περπατούσα με τα χέρια στις τσέπες και σκεφτόμουν τι να κάνουν τώρα οι φίλοι και τα ξαδέρφια μου.Ξαφνικά οι παιδικές μου σκέψεις διακόπηκαν όταν άκουσα μια δυνατή και επιβλητική φωνή να μιλάει στα Αγγλικά και μια ορχήστρα από πίσω να παίζει...Αμέσως ανηφώρησα με γρηγορότερο ρυθμό και έφτασα στην πηγή αυτού του επιβλητικού ήχου..Μπροστά μου υπήρχε μια αυλή η οποία ήταν χωμένη στο πράσινο κάτι σαν να ήθελαν να κρύψουν...Τέντωσα το κεφάλι μου και τι να δω....αααα....ένα τεράστιο πανί έπαιζε χρώματα έπαιζε μουσική έπαιζε δράση..Κοίταξα καλύτερα και τι να δω..Τεράστια τετράποδα ρομπότ περπατούσαν αργά σε ένα χιονισμένο μέρος και δωστου η μουσική να μου παίρνει το μυαλό...Αυτό ήταν...ήθελα όσο τίποτα άλλο να μπω και να την δω...Μα αυτή η ταινία έγινε για μένα ρομπότ διαστημόπλοια όλα έπαιζαν εκεί μέσα...Η ταινία με περίμενε και εγώ την έχανα..Παρά τα πολλά παρακάλια στην μητέρα μου να πληρώσουμε και να μπούμε να την δούμε δεν κατάφερα απολύτως τίποτα...

Χώματα και περιπέτεια.Κάπως έτσι ζήσαμε το καλοκαίρι του 1981

Πίσω και απέναντι μου καθόταν ένα μεγαλούτσικος άντρας γύρω στα 60 και κοίταζε την μεγάλη πράσινη κινηματογραφική μηχανή μήπως και πάθει κάτι...Κύριε πόσο κοστίζει το εισιτήριο τον ρώτησα...50 δραχμές μου είπε..Έλα μαμα σε παρακαλώ θέλω να την δω..Όχι δεν έχουμε λεφτά και η ταινία τώρα θα τελειώσει..Έλα μαμά σε παρακαλωωωωωω.Όχι μας περιμένουν στο σπίτι..Και τι δεν έκανα ο μπαγάσας για να μπω είχα σκυλιάσει ο άτιμος δεν έφευγα από εκεί με τίποτα...Η καημένη η μητέρα μου περίμενε υπομονετικά να αλλάξω γνώμη αλλά που εγώ!!!...εκεί ήθελα να δω τα τεράστια ρομπότ τι ήταν αυτά από που ήρθαν..!!Κάποια στιγμή για καλή μου τύχη έγινε διάλειμμα...Κάποια κίτρινα φώτα άναψαν και φώτισαν λίγο το τοπίο.Τότε ο μεσήλικος άντρας σηκώθηκε από την ψάθινη καρέκλα του μας πλησίασε αργά λέγοντάς μας..ελάτε περάστε..Δεν το πίστευα θα έμπαινα μέσα δωρεάν...προφανώς βαρέθηκε να με ακούει γιαυτό η γκρίνια σχεδόν ποτέ δεν πάει χαμένη...Πήραμε δυο θέσεις και περιμέναμε την συνέχεια..Σε όλη την διάρκεια του διαλείμματος από τα μεγάλα ηχεία άκουγα το Enola gay από τους OMD ένα τραγούδι που όποτε το ακούω μου θυμίζει αυτή την ιστορία.Οι ηλεκτρονικοί ήχοι γέμιζαν τα αυτιά μου και ένιωθα εκστασιασμένος..Επόμενο τραγούδι ο Electricity από τους ίδιους..καταπληκτική μουσική ποιοι να είναι αυτοί άραγε αναρωτήθηκα..Δεν πέρασε πολύ ώρα και τα φώτα έσβησαν και να σου η ταινία ξεκινάει και πάλι....

Luke...Εγώ είμαι ο πατέρας σου..Έλα μαζί μου και μαζί θα κατακτήσουμε τον γαλαξία. .

Για εμένα εκείνη την στιγμή όλα γύρω μου είχαν εξαφανιστεί .Μόνο ο luke skywalker ο Darth vader και οι απίστευτες ξιφομαχίες τους υπήρχαν εκεί..Τα λαμπερά γουρλωμένα μου μάτια είχαν αφοσιωθεί στην ταινία..Είχα να κολλήσω έτσι από τον χειμώνα που έβλεπα το αγαπημένο μου galactica στην ασπρόμαυρη μας τηλεόραση.Έξω Βράδιασε και η ταινία τελείωσε παίζοντας ένα μοναδικό ορχηστρικό κομμάτι...Αν και είδα την μισή θα έλεγα πως μου πέρασε πολλά μηνύματα και ιδέες όπως,τι χειροτεχνία θα κατασκευάσω το φθινόπωρο και ω! ναι ναι πως θα φτιάξω αυτά τα όμορφα διαστημόπλοια που περιτριγύριζαν τα τεράστια ρομπότ ,αλλά και πως θα ονομάζομαι πλέον στο σχολείο από την στην αρχή κιόλας της σχολικής χρονιάς..Θα ονομάζομαι......θα ονομάζομαι Luke ναι ναι Luke skywalker....Η επιστροφή μου στο σπίτι με βρήκε να εξιστορώ την ταινία στην αδερφή μου αλλά αμφιβάλω αν κατάλαβε τίποτα δεν βαριέσαι δεν με ένοιαζε και πολύ...εμένα αυτό που με ένοιαζε ήταν να γίνω κάποτε ένα δυνατός Jedi!!