Hνίοχος.Συλλεκτικά δώρα συναρμολογούμενα

Εμφανίσεις: 1146

Συντάκτης άρθρου:akmakas

Είναι πολλές οι φορές που κοντοστέκομαι σε ένα μικρό μαγαζάκι με συναρμολογούμενα και χαζεύω μέσα από την βιτρίνα,βλέποντας ατόφιο το παρελθόν να περνάει μπροστά από τα μάτια μου.

Κοιτάω μέσα από την βιτρίνα του και ταξιδεύω στο παρελθόν.

Εκεί που κάποτε είχα και εγώ το χόμπι του στατικού μοντελισμού.Ήμουν δεν ήμουν 13 ετών όταν άρχισα να αγοράζω και να φτιάχνω συναρμολογούμενα μοντέλα.Θυμάμαι αρκετά από αυτά τα μοντέλα τα οποία δυστυχώς δεν κατάφερα να κρατήσω..Αεροπλάνα,άρματα,στρατιωτάκια, μηχανές,αμάξια και κάθε λογής μηχανοκίνητο όχημα κοσμούσε την βιβλιοθήκη και το γραφείο μου.Ωραία χρόνια αθώα!!αλλά συνάμα και συναρπαστικά..Παρέα με ένα παιδικό μου φίλο τραβούσαμε τα Σάββατα στον Ηνίοχο κρατώντας στο χέρι μας το χαρτζιλίκι που είχαμε μαζέψει μετά κόπων και βασάνων.Είχαμε αγωνία για το τι θα αγοράσουμε.Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο τύπο μοντέλων που επιλέγαμε.Τα αγαπούσαμε όλα.

Κατάστημα Ηνίοχος Συλλεκτικά δώρα συναρμολογούμενα

Ο Ηνίοχος ήταν ένα μοναχικό μικρό σχετικά μαγαζί που πουλούσε όλων των τύπων τα συναρμολογούμενα,και είχε ολοκληρωμένη γκάμα χρωμάτων και αερογράφων.Η βιτρίνα του μαγαζιού ήταν και το δυνατό του σημείο.Εκτός από τα κουτιά με τα συναρμολογούμενα μπορούσες να χαζέψεις με τις ώρες κάποια καταπληκτικά διοράματα από τον Β. παγκόσμιο πόλεμο φτιαγμένα με απόλυτη λεπτομέρεια και μεράκι.Μας φαινόταν απίστευτο πως μπόρεσε ο ιδιοκτήτης αυτού του μοναδικού έργου να χωρέσει τόσο μεγάλη λεπτομέρεια σε τόσο μικρή κλίμακα.Μέσα στο μαγαζί και στο βάθος μας καλωσόριζε κάθε φορά ένας περίεργος αδύνατος τύπος με ένα μαλλί σαν Αϊνστάιν ένα πράμα και με ένα βλέμμα εντελώς φευγάτο (θύμιζε πολύ τον τρελό επιστήμονα στην ταινία back to the future) και που σχεδόν πάντα τον διακόπταμε από κάποια κατασκευή, η κάποιο βάψιμο μοντέλου.Ήταν πολλές οι φορές που χαζεύαμε με τον φίλο μου τα αναρίθμητα κουτιά γιατί απλά δεν ξέραμε τι να αγοράσουμε.Δεν είχαμε κάτι στο μυαλό μας και σχεδόν πάντα χανόμασταν ανάμεσα στα κουτιά της Airfix της Italery,της Tamyia της Hasegawa για να βρούμε το μοντέλο που θα μας συνεπάρει ώστε και να το αγοράσουμε.Να μάλλον βρήκα τι θα αγοράσω αυτή την φορά.Θα χτυπήσω το F16 fighter falcon αυτήν την φορά σε έκδοση της Σουηδικής πολεμικής αεροπορίας.Μα και άλλο F16 θα πάρεις έχεις πάρει τόσα...έλεγε ο φίλος μου!!!!Τι να κάνουμε είχε δίκιο.Το F16 ήταν το αγαπημένο μου μαχητικό.Αυτή την φορά θα τσιμπήσω το F14 tomcat που πάντα μου άρεσε και το λάτρεψα από την γνωστή ταινία Top Gun..Κάπως έτσι περνούσα τα όμορφα απογεύματα μου κατασκευάζοντας μοντέλα ενώ παράλληλα έβαζα να παίζει καλή μουσική που όλοι θυμόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 80.

Εικόνα: 32.jpg Πλησιάζοντας και κοιτώντας μέσα από το τζάμι βλέπεις σκόνη και εκατοντάδες

κουτιά με συναρμολογούμενα απείραχτα από τον καιρό και τον άνθρωπο

Γυρνάω το ρολόι μπροστά βρίσκομαι και πάλι στο σήμερα.Κοιτάω το κατάστημα σιωπηλός και νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα.Παρά του ότι έχουν περάσει 25 χρόνια ο Ηνίοχος παραμένει ακόμη το κατάστημα που πουλούσε συναρμολογούμενα δυστυχώς όμως αυτή την φορά χωρίς το αφεντικό του. Εδώ και πολλά χρόνια είναι κλειστό χωρίς όμως να έχει πειραχθεί τίποτα από το εμπόρευμα.Όλα έχουν μείνει άθικτα ακριβώς όπως τα αφήσαμε στις αρχές του 90.Πλησιάζω και πάλι στο τζάμι της εισόδου και κοιτάω νοσταλγικά από μέσα.Η σκόνη κυριαρχεί παντού αλλά ακόμη μπορείς να διακρίνεις εκατοντάδες κουτιά με συναρμολογούμενα απείραχτα από τον άνθρωπο και τον χρόνο.Σε πολλά κουτιά μάλιστα μπορούσες να διακρίνεις και τις τιμές οι οποίες φυσικά είναι σε δραχμές.Ο διάδρομος μέσα στο μαγαζί κλείνεται με εκατοντάδες διαφημιστικά χαρτιά και σκουπίδια τα οποία είναι πεταμένα εδώ και εκεί,δείγμα πως έχει να πατήσει άνθρωπος εκεί μέσα πολύ καιρό.Σκέφτομαι πως πιθανόν ο ιδιοκτήτης του να απεβίωσε,και χωρίς να υπάρχει κάποιος που να το κληρονομήσει έμεινε στην μοίρα του χρόνου κλειστό και αμπαρωμένο.

Ακόμη μια δυνατή εποχή πέρασε στην ιστορία από την λυσσαλέα επίθεση του χρόνου,αλλά το μαγαζί φαίνεται να αντιστέκεται.Θα έλεγα πως απλά φαίνεται,διότι ουσιαστικά η καρδιά του σταμάτησε να δουλεύει εδώ και πολλά χρόνια.Από την μία χαίρομαι αλλά από την άλλη πάλι λυπάμαι να το βλέπω να το τρώει η σκόνη και η βρωμιά..Ας ελπίσουμε πως κάποιος κάποτε θα το ανοίξει θα το καθαρίσει και θα το ετοιμάσει και πάλι για να τους παλιούς αλλά και τους νεότερους χομπίστες μοντελιστές....